De tijd vliegt!

Inmiddels ben ik alweer bijna 6 dagen op Lesbos en de tijd vliegt! Ik moet echt mn best doen om even te gaan zitten om te appen of te schrijven want de dag is elke keer zo voorbij.
Gisteren mocht ik mee op de reddingboot! Het plan was om acht uur uit te varen maar om kwart over vijf werd ik wakker geschut door Dionne, (we hebben veel contact gehad via Facebook voor we hier kwamen)
Omdat er een boot uitgevallen was en wij dus het water op moesten. Dus als de wiedeweer eruit en zo snel mogelijk in vol ornaat de boot op! Zal zo nog ff fotootje plaatsen Het was mega donker en de schipper gaf aan dat de opstapper en ik voor in de boot moesten gaan staan en een teken geven als er iets in het water lag. Best spannend vond ik het. Stel je voor dat er echt een boot zou zijn, hoe reageer ik dan? En hoe reageren die mensen op ons?
Afgesproken dat ik het woord zou doen. (We willen helpen, zijn van de reddingsmissie, spreekt er iemand Engels?, zijn er zieken aan boord, blijf varen, weer begeleiden je naar de kust) tijdens het varen heb ik dit steeds in m'n hoofd opgezegd zodat het erin zou zitten als we vluchtelingen zouden zien. Na een tijdje werd het licht en was het uitzicht prachtig! We vonden nog een leeg reddingsvest en hebben dat meegenomen. Van wie zou het vest geweest zijn????
We hebben een heel stuk gevaren langs de kust van Lesbos. Toen we net omgedraaid waren kwam de kustwacht eraan en hield ons "staande" Wie we waren en wat we daar deden. Hij vroeg de opstapper om zijn kaartje (wat we altijd bij ons moeten hebben zodat we kunnen laten zien dat we legale vrijwilligers zijn) maar..... die van mij lag in het huis netjes bij mijn bed, helemaal vergeten! Dus ik kneep hem echt even maar gelukkig ging het goed en mochten we doorvaren! Om twaalf uur de boot weer naar de haven gebracht. En mezelf weer uit het pak gekregen
S middags boodschappen gedaan met twee andere vrijwilligers & gezorgd voor een heerlijke BBQ! Vanmorgen om vijf uur de wekker ivm de beachshift. Komen we op het strand blijkt er om twee uur een boot te zijn aangekomen! En ook echt "geland" op het strand. Tegen een uur of tien horen we van de ERCI dat de kustwacht een boot heeft onderschept en ja hoor, door onze verrekijker zien we de kustwacht in de verte liggen met aardig wat mensen aan boord. Weer gemist! Best jammer eerlijk gezegd!
De rest van de ochtend hebben we geoefend! (Fixeren van het hoofd, draaien, plank eronder, vastmaken en tillen) erg leerzaam vond ik het!
S middags op naar Silver Bay! Ik zat nog in de auto en toen kwamen de twee tieners van de vorige keer al naar me toe! Heel enthousiast waren ze.... Zo leuk! We zijn met de meisjes en een aantal familieleden naar het strand gegaan (ligt op loopafstand) en hebben een krans gemaakt van bloemetjes, ik heb wat woordjes geleerd, platte steentjes over het water gegooid met de papa & de handstand gedaan! (Ja die kan ik nog) Op de terugweg lieten de meiden me een nummer horen waar ze van moesten huilen. Het ene meisje vertelde dat haar moeder en broertje al in Duitsland zijn. Heel heftig!
Eenmaal terug in het hotel het meisje opgezocht met Duchenne. Ze stond er al helemaal klaar voor en ik heb de oefeningen met haar gedaan! Daarna kreeg ze een bellenblaas van Dionne waar ze echt super blij mee was! En ik pakte de loomstiekjes tevoorschijn. Ze mocht een armbandje uitzoeken die Corné en Lydia gemaakt hadden. En ze ging zelf aan de slag, zelfs de zus maakte een armbandje en net voordat we weg gingen kreeg ik beide armbandjes voor mijn kinderen! Schattig!
Beneden in de hal nog even heerlijk geknuffeld met mn kleine vriend en daarna nodigde een aantal vrouwen me uit om bij ze komen zitten. Ik gaf ze een hand en probeerde hun namen te onthouden (mislukt) . Daarna kwam er een man bij een die gaf ik ook een hand en stelde mezelf voor waarop de dames en beetje begonnen te giebelen. Wat blijkt.... mag je als vrouw de man helemaal geen hand geven. gelukkig kon hij er wel om lachen en ik ook!
Thuisgekomen een meeting gehad daarna heerlijk gegeten, een douche genomen en skype opgestart! Ff het oude en vertrouwde zien hoor
Ruben glom helemaal! Zo lief! Corné heeft z'n verkeersexamen gehaald (dat gaat ook gewoon door... heel gek) en Lydia huilde omdat ze niet op mocht blijven. En op dat moment mis ik ze!!!!!! Leve internet