Auto leegmaken;)

Vandaag (zaterdag) zijn we ingedeeld bij Women's Day. 

Als we aankomen bij het gebouwtje waar de vrouwendag georganiseerd wordt staat er al een lange rij. We mogen er keurig langs en worden binnen gastvrij ontvangen door andere vrijwilligers. We leggen onze meegebrachte kleurboeken op tafel en legen de tassen met wol. Maken de toiletten schoon en helpen met de verdere voorbereidingen. Voordat we de dames binnenhalen, praten we met elkaar over het doel van Women's Day en bidden met elkaar voor een rustige, gezellige en relaxte ochtend voor de dames. We nemen allemaal ons plekje in (wol, thee, knutsel, vlechten of ingang) en openen de deur.... 

Maar dan.... Het lijkt wel of alle vrouwen in de rij binnen vijf seconde binnen willen zijn. Met drie man staan we met onze handen ineen voor de vrouwen maar het zijn er zoveel en ze willen maar 1 ding.... Wol!!!! Na een paar minuten bedenken we dat dit zo niet gaat en willen we de deur dicht proberen te doen. Ondertussen zijn er al aardig wat dames langs ons heen geglipt... En de deur krijgen we in de eerste instantie niet dicht want een vrouw heeft zich er gewoon tussen gegooid en jammert uit volle borst. Uiteindelijk trekken we haar naar binnen en zit te deur dicht. 65 vrouwen hebben zich in die paar minuten binnen weten te werken en staan nu voor de wol te wachten. De eerste acht kunnen het "wol lokaal" in en als er iemand uit gaat, mag er ook weer iemand in. Ik sta in de opening als een soort menselijke deur. De vrouwen in de rij zijn het binnenkomst gedoe al weer vergeten en kletsen gezellig met elkaar maar ik denk er nog even over na. Voor twee bollen wol laat je je dus plat drukken tussen de deur....

De rest van de ochtend verloopt gemoedelijk en relaxed. Als de bollen wol uitgedeeld zijn aan de dames die binnen zijn, ruimen we de wol op en mag de rest ook naar binnen. Meer dan het dubbele aan vrouwen komt erbij. En die vinden ook allemaal iets om te doen of gewoon even een kopje thee. Ik vlecht heeeel veel haren en masseer veel verschillende handen. Wat hebben deze handen meegemaakt? Fijn om te zien dat ze even kunnen ontspannen. 

Ik heb wat foto's toegevoegd waarop je kunt zien wat er nog meer gedaan werd die ochtend :) 

Ook weer afgesloten met elkaar als vrijwilligers onder het genot van pepernoten. Echt iets Nederlands merk je dan ;) 

In de auto even een broodje eten en op weg naar het kamp. In het kamp sluiten we ons aan bij het informatie punt van Eurorelief. En al snel zijn Marissa en ik onderweg met een lijst om te kijken welke tenten "soort van winterproof" zijn. Op het eerste gezicht een eenvoudig klusje dachten wij. Het dak checken en de vloer checken... Maar kom op... Een tent? Winterproof? Geen enkele tent hier is winterproof! 

Deze klus zorgde voor bijzondere verhalen...een man uit Kongo die 8 jaar in Deventer had gewoont, toen terug is geplaats naar Kongo, daar geen verblijfsvergunning kon krijgen en nu dus hier zit. Een rapper met een hele lijst vol YouTube nummers, en tot slot een vrouw die vertelde dat ze gebeten was door een rat toen ze lag te slapen en dat er steeds mensen 's nachts tenten binnen dringen en dat er een man met een mes gestoken was in zijn buik. En dat binnen een uurtje tijd... Zoveel mensen en zoveel verhalen die nu allemaal opgesloten zitten in een tent of als ze mazzel hebben een isobox, zonder gas, water & licht. 

De dag wel fijn afgesloten... De kinderjassen die we meegenomen hadden, hebben we weggebracht naar KaraTepe. Wat waren waren de vrijwilligers dankbaar. De afgelopen week hebben ze aan veel kinderen nee moeten verkopen en nu maken ze er toch weer aardig wat blij met een warme winterjas♥️