Laatste paar daagjes

Weer een dagje "housing" deze woensdag. We begonnen bij Pakistaanse jongeren die een lifeshelter claimden met z'n zessen maar genoeg plek had voor acht personen. Er waren al verschillende pogingen gedaan om er mensen bij te krijgen maar tevergeefs. Marissa en ik gingen op pad, maakten de jongemannen wakker en vertelden dat ze er vier personen bij kregen (hoog inzetten ;) een uur, kopje thee en een stapel biskwietjes verder mochten we er twee mannen bijplaatsen. Wel met een aantal voorwaarden, jong en knap enzo maar goed...Twee jongemannen gevonden, en wij op weg. Daar aangekomen vertelden de mannen dat de gasten welkom waren maar.... Ze moesten wel goed begrijpen dat er weinig geslapen werd hier. Alcohol & muziek de hele nacht door. Dat vonden de nieuwe mannen niet prettig dus weigerden ze. Nog geprobeerd om later met een vertaler uit te leggen dat ze bang werden gemaakt en de jongemannen echt niet de hele nacht aan het feesten waren maar ze weigerden echt. Met als gevolg dat dat dus geregistreerd wordt en de nieuwe geen hulp meer krijgen van Eurorelief wbt huisvesting. Dat voelde echt wel een beetje dubbel eerlijk gezegd. 

Er komen bijna elke dag nieuwe boten aan maar als je dan hoort dat er een boot precies op de plek aan is gekomen waar we zondag langs gereden zijn voelt dat net ff anders. En als je die mensen dan ook nog voor je neus ziet komt het nog weer meer binnen. Marissa mocht deze mensen huisvesten en ze waren zo dankbaar. Ze spraken beide goed Engels en vertelden het hele verhaal. Hoe hun tijd in Turkije is geweest. Dat ze een hele tijd in het bos moesten wachten op de smokkelaars en daarna met ongekende snelheid in een auto op weg gingen naar de boot. De vrouw vertelde dat ze zo onwijs bang is geweest. De auto reed zo hard om zo de kans te verkleinen om opgepakt te worden. Er gebeuren veel auto ongelukken alleen al op weg naar de boot. En dan de boot in. 700 dollar per persoon werd er betaald. Zij zaten in de "probeerboot" zij mochten eerst, en als de kustwacht er dan was werden zij als eerste opgepakt of terug gestuurd. Je kon ook in de volgende boot maar dan moest je nog meer betalen omdat je meer kans had. 

Gelukkig zijn ze veilig aangekomen. Aan het einde van de dag toen we nog even een rondje aan het doen waren, zijn we nog bij ze langs gegaan. De vrouw vertelde ons dat ze hoopte dat ze snel een afspraak bij de dokter kreeg. Ze wilde medicijnen voor haar man. Hij was depressief en sneed zichzelf regelmatig. Wat een lagen zitten er dan nog onder die we niet zien hè? 

Stemmingswisselingen heb ik ook regelmatig meegemaakt, zo was er een familie die met alleen maar vrouwen en een tiener jongen in 1 tent woonden. Bij hen mocht ik "senses" doen en vertelde erbij dat er waarschijnlijk nieuwe mensen bij hun in de tent kwamen. Sister... Only women please! Ik zei dat ik m'n best zou doen maar niks kon beloven. Met een grapje weer weggegaan om een paar uur later terug te komen met een familie met alleen maar vrouwen. De aardige vriendelijke vrouw was binnen een paar seconden niet meer zo vriendelijk en praatte steeds harder en harder tegen me. Er waren namelijk jongens bij die de spullen droegen en zij dacht dat ze erbij hoorden. "Dit kan je niet maken, we hebben recht op leefruimte, we zijn geen beesten, straks ben jij naar je eigen land en denk je niet meer aan ons, wij moeten hier leven sister" ze had helemaal gelijk... Daarom kwam het ook zo binnen. Alleen ook in dit geval was er de ruimte nodig. Ik probeerde zelf steeds zachter te gaan praten en haar ook te kalmeren maar dat laatste lukte half. Uiteindelijk wilden de nieuwe familie er echt niet meer bij in... Heel begrijpelijk! 

Donderdag hadden we onze eerste avond dienst. En begonnen we dus pas om vier uur. 's morgens heerlijk rustig aan gedaan en op ons balkon ontbeten in de zon. Daarna op pad om inkopen te doen van ons sponsorgeld. We hebben een heleboel mannen onderbroeken, joggingbroeken en jongens shirts gekocht. Proppen in de kofferbak! 

Daarna met z'n vieren naar Nikos en Katherina om een hapje te eten bij "Home for all" Nikos & Katherine zetten zich al vanaf het begin van de vluchtelingen crisis in om vluchtelingen gratis eten te geven. En doen dat nog steeds. Niet alleen voor eten maar ook voor muzieklessen en kleren kunnen ze daar terecht. Op het moment dat wij kwamen zaten er nog een paar vluchtelingen te eten en kwam er vrij snel daarna een groep met gitaar voor muziekles. Er was nog een extra gitaar dus heb heerlijk meegespeeld. (silent night, we wish you a merry christmas) en ik werd uitgenodigd om mee te spelen met het Kara Tepe kerstconcert in december, daar toch maar vriendelijk voor bedankt. 

In het kamp aangekomen mocht ik beginnen in het hokje bij de New Arrivals, eerst pakketjes met luiers gemaakt (wel vijf! per zakje) en daarna het ontbijt voorbereid. Tasjes voor 3,5 of 8 personen. Per persoon: tomaat, kaas, ei, toast & wrap. Om zes uur kon het uitdelen beginnen. Op het moment dat diegene bij de laptop papieren checkte, pakte ik de hoeveelheid die ze vroeg. Regelmatig wat bijvullend omdat er dan bijvoorbeeld vier of zeven nodig waren. 

Daarna kwamen er nog af en toe vragen. Schoentjes voor een meisje met het Syndroom van Down, heel veel flessen water, 1 voor 1 in de waterkoker, als kruik voor de nacht... Fijn om ook eens gewoon te kunnen geven :) 

Verder bijna de hele avond bij section C gestaan tot we om iets voor half 1 opgehaald werden. In dit stukje zitten alleen maar vrouwen. Alleen maar vrouwen binnenlaten met een pasje waarop section C staat lijkt simpel maar... De meeste dames willen hun pasje helemaal niet laten zien. Of zeggen ik kom hem zo laten zien en komen dan niet meer terug. 1 vrouw sloeg zelfs kwaad m'n hand weg en stampte door... Na een tijdje ging het beter. Ik wist wie er wel en niet hoorden en de vrouwen hadden wel door dat k het pasje echt wilde zien. De rest van de avond verliep dus rustig. Wat woordjes geleerd van een vrouw uit Ethiopië, bij baby Lydia gekeken, inmiddels acht dagen oud, gitaar gespeeld, gekletst met de dames en nog weer even bij baby Lydia gekeken die nu wakker was! Prachtig zo'n klein donker wondertje♥️