Weer thuis!
19 april 2016
Na een hele goede reis gehad te hebben, werd ik gisteren middag tegemoet gezwaaid, vanaf het dak van het vliegveld in Dusseldorf! Adwin, de kinderen en mijn ouders stonden er! Het vliegtuig stond nog niet stil en ik zag ze al.... in het vliegtuig zat achter me een vrouw met vier kinderen. Ze kon geen woord Engels. Wat was ik blij met mijn paar woordjes in het Arabisch! En met mijn naamkaartje met mijn eigen naam erop in hun taal. 1 van de kinderen heeft filmpjes gekeken van onze kinderen op mijn telefoon en een spelletje gedaan. Geen idee wat hun verhaal is maar het leek erop dat ze in Dusseldorf een tweede kans zouden gaan krijgen! Toen we uit het vliegtuig stapten wilde ze graag mijn koffer rijden. En toen ik stil stond om te zwaaien naar mijn familie, zwaaiden ze vrolijk mee! (De meeste waren in de filmpjes voorbij gekomen;)) En 1 van de eerste dingen die Corné vroeg, was: "wie waren die kinderen?" Hij dacht dat ik een paar vluchtelingen mee naar huis had genomen! Was het maar zo makkelijk! (Lydia had dan gehoopt op de baby)
Maar goed.... nu weer thuis! Vanmorgen gewoon weer kleren klaargelegd voor de kinderen, bakjes klaargemaakt voor school en weer gaan met die banaan. Het "gewone" leven weer in! Zo lekker dat we samen vrij waren vandaag zodat ik nog even naar bed kon vanmiddag want ik ben moe! Veel indrukken & gebroken nachten! Maar wat was het het waard! Ik ben heel dankbaar voor de afgelopen twee weken. Thuis ging het prima dankzij Adwin & alle lieve mensen om ons heen die opgepast hebben of op andere wijze voor ons gezin klaarstonden! Dank jullie wel!
Ik kijk terug op een bijzondere reis. Heeft het me veranderd? Ik ben niet ineens een ander mens geworden maar heb wel heel goed ervaren dat ik me zo vaak druk maak om onbelangrijke dingen! En ben ook onwijs dankbaar voor het leven dat ik hier mag leiden! Ik geloof dat God een plan heeft met elk mens! Ook met de mensen in Moria en dat geeft me ook de kracht om ze soort van los te laten en erop te vertrouwen dat God voor ze zal zorgen! En ik hoop zo dat ik een klein lichtje mocht, mag en zal zijn voor de mensen om me heen!
Bedankt voor het lezen van mijn blog en voor de lieve reactie's.... Ze deden me enorm goed! En wat een bedragen kwamen er binnen.... WAUWIE! Iedereen heel hartelijk bedankt!
Dit is voorlopig mijn laatste blog! Maaaaarrrrrrr deze reis heeft wel iets in me wakker gemaakt. Wie weet wat de toekomst zal brengen!
Lieve groet, Roelien
Maar goed.... nu weer thuis! Vanmorgen gewoon weer kleren klaargelegd voor de kinderen, bakjes klaargemaakt voor school en weer gaan met die banaan. Het "gewone" leven weer in! Zo lekker dat we samen vrij waren vandaag zodat ik nog even naar bed kon vanmiddag want ik ben moe! Veel indrukken & gebroken nachten! Maar wat was het het waard! Ik ben heel dankbaar voor de afgelopen twee weken. Thuis ging het prima dankzij Adwin & alle lieve mensen om ons heen die opgepast hebben of op andere wijze voor ons gezin klaarstonden! Dank jullie wel!
Ik kijk terug op een bijzondere reis. Heeft het me veranderd? Ik ben niet ineens een ander mens geworden maar heb wel heel goed ervaren dat ik me zo vaak druk maak om onbelangrijke dingen! En ben ook onwijs dankbaar voor het leven dat ik hier mag leiden! Ik geloof dat God een plan heeft met elk mens! Ook met de mensen in Moria en dat geeft me ook de kracht om ze soort van los te laten en erop te vertrouwen dat God voor ze zal zorgen! En ik hoop zo dat ik een klein lichtje mocht, mag en zal zijn voor de mensen om me heen!
Bedankt voor het lezen van mijn blog en voor de lieve reactie's.... Ze deden me enorm goed! En wat een bedragen kwamen er binnen.... WAUWIE! Iedereen heel hartelijk bedankt!
Dit is voorlopig mijn laatste blog! Maaaaarrrrrrr deze reis heeft wel iets in me wakker gemaakt. Wie weet wat de toekomst zal brengen!
Lieve groet, Roelien
