Dag 2: Women 's day
18 februari 2018 - Mitilíni, Griekenland
Even alleen vrouwen onder elkaar... Geen kinderen toegestaan en even heeeeerlijk genieten en freubelen met andere dames op een rustige plek... Dat is vrouwendag in Moria. Niet dat de kinderen niet proberen binnen te komen... Al bonkend op de deur of schreeuwend door het raam, maar binnenlaten? Op dat moment echt even niet!
Vantevoren veranderen we de ruimte waar Stichting Bootvluchteling lessen geeft, in een iets minder "schoolgevoel" opstelling. Zo is het bijna gezellig ;) thee ✅ Biskwietjes ✅ make-up 💄 ✅ bollen wol ✅ breinaalden ✅ haaknaalden ✅ kleurpotloden ✅ volwassen kleurplaten ✅
En de dames komen binnen.
Ik begon met helpen bij de woltafel. Twee bollen en een haaknaald of breinaalden. Soms kwamen de dames met een draadje voor de dezelfde kleur maar helaas... De bollen zijn heel snel verdwenen! Regelmatig nee moeten verkopen tegen dames die heel graag toch wat meer wol mee wilde nemen.
Verder nog wat haren ingevlochten en zelfs een hoofdmassage gegeven. De dame in kwestie viel bijna in slaap...goed teken toch?
Na de vrouwen waren de oudere tiener dames aan de beurt... Nagels lakken, kleuren of haken en af en toe fijn giebelen!
Aan het einde van onze shift hebben we samen een plekje in de zon gezocht om ons broodje op te eten. Wachtend op onze 🚖
Doordat er een man met een epileptische aanval was in het kamp, werden we afgezet in panagouida. Daar echt even genoten van de ☀ en het prachtige eiland!
Aan het einde van de middag waren we uitgenodigd bij Bisno. Hij was 1 van de jongens die in kara tepe zat toen ik de vorige keer op Lesbos was. En hij hielp elke dag met ontbijtjes maken en uitdelen. Zo fijn om te zien dat hij een eigen appartementje hier heeft gekregen, heeft werk en hij is daar dan ook terecht mega trots op! Hij komt uit Nepal en kookte dus ook een gerecht daarvandaan. En we vonden het heerlijk!
Bijna alle jongens uit het "bananenteam" van toen zijn uit het kamp inmiddels. Wauw! Echt blij en dankbaar voor deze jongens en tegelijkertijd ook zo lastig voor de mensen die er nog zitten... Oneerlijk voelt het...
Vantevoren veranderen we de ruimte waar Stichting Bootvluchteling lessen geeft, in een iets minder "schoolgevoel" opstelling. Zo is het bijna gezellig ;) thee ✅ Biskwietjes ✅ make-up 💄 ✅ bollen wol ✅ breinaalden ✅ haaknaalden ✅ kleurpotloden ✅ volwassen kleurplaten ✅
En de dames komen binnen.
Ik begon met helpen bij de woltafel. Twee bollen en een haaknaald of breinaalden. Soms kwamen de dames met een draadje voor de dezelfde kleur maar helaas... De bollen zijn heel snel verdwenen! Regelmatig nee moeten verkopen tegen dames die heel graag toch wat meer wol mee wilde nemen.
Verder nog wat haren ingevlochten en zelfs een hoofdmassage gegeven. De dame in kwestie viel bijna in slaap...goed teken toch?
Na de vrouwen waren de oudere tiener dames aan de beurt... Nagels lakken, kleuren of haken en af en toe fijn giebelen!
Aan het einde van onze shift hebben we samen een plekje in de zon gezocht om ons broodje op te eten. Wachtend op onze 🚖
Doordat er een man met een epileptische aanval was in het kamp, werden we afgezet in panagouida. Daar echt even genoten van de ☀ en het prachtige eiland!
Aan het einde van de middag waren we uitgenodigd bij Bisno. Hij was 1 van de jongens die in kara tepe zat toen ik de vorige keer op Lesbos was. En hij hielp elke dag met ontbijtjes maken en uitdelen. Zo fijn om te zien dat hij een eigen appartementje hier heeft gekregen, heeft werk en hij is daar dan ook terecht mega trots op! Hij komt uit Nepal en kookte dus ook een gerecht daarvandaan. En we vonden het heerlijk!
Bijna alle jongens uit het "bananenteam" van toen zijn uit het kamp inmiddels. Wauw! Echt blij en dankbaar voor deze jongens en tegelijkertijd ook zo lastig voor de mensen die er nog zitten... Oneerlijk voelt het...
Knuf!!