Zo goed als geland...

Gisteren weer voet op Nederlandse bodem gezet! Wat een omschakeling... Met gemengde gevoelens ben ik er weer. Het afscheid vond ik lastig maar ik had ook enorm veel zin om mijn gezinnetje weer in m'n armen te sluiten! Ik stapte uit het vliegtuig en daar stonden ze hoor... Boven op het dak te zwaaien naar ons. Zo lief ♥

De laatste week in het kamp is in sneltreinvaart voorbij gegaan. De dagen waren vol en aan het einde van de dag was ik erg blij met m'n wiebelende stapelbed.

Zaterdag stond in het teken van 🎶 muziek! Tijdens de vrouwendag heerlijk gitaar gespeeld, gezongen, geklapt en gedanst (de andere dames dan hè? 😋) na 't breien en haken viel dit in goede aarde! Echt heerlijk om te zien hoe ontspannen de dames dan zijn.
Na de shift zijn we met een heel stel Nederlanders naar het restaurant van Nikos gegaan. En daar was het 🎉 feest. Verschillende Arabische dansen voorbij zien komen, bijzondere liederen gehoord en zelf nog heerlijk "voor de groentewinkel" geblerd... Rare gasten die Hollanders ;)
En tot slot een ijsje gedaan in het Sugarhouse... Met daar als afsluiting psalm 27:7... 🎶

Maandag ochtend zo snel mogelijk weer terug naar het ziekenhuis voor de papieren van baby Seren (Sierien) eenmaal daar aangekomen bleek dat we helemaal niet in het ziekenhuis moesten zijn maar naar een of ander gemeente gebouwtje midden in het centrum van Mytilini. Ook dan merk je weer hoe anders alles gaat in Griekenland. Er stond niks aangegeven. K moest naar gokken welk gebouw het was en eenmaal binnen welke deur ik moest hebben. Maar het is gelukt. Na een half uur stond in samen met de kersverse papa weer buiten met de benodigde papieren!

Weer terug in het kamp het hele gezin naar EASO gebracht. Waar ze hopelijk toestemming krijgen om snel door te kunnen reizen. (9 maart hebben ze weer een afspraak daar dus ben benieuwd)

Vlak daarna werd ik opgeroepen om een gezin naar Kara Tepe te brengen. Heel fijn klusje... Al die blije snoetjes! En super fijn om te merken dat er wel iets beweging in het systeem zit ;)

Trouwens een heleboel luiers aangeschaft van het sponsorgeld. Heel mooi om dat te kunnen doen. (35 luiers per kind per week worden er uitgegeven. En er zijn nogal wat kinderen in de luiers) er is op dit moment ook een luieractie bezig in Nederland van Terdege. Superfijn!
Honderden babydoekjes, luiers en scheermesjes hebben we ingeslagen.
De rest van het geld wordt gebruikt om matrassen te kopen. Marissa en ik hebben er goed over nagedacht waar we het voor wilden gebruiken. Er zijn wel wat matrassen aanwezig maar veel te weinig. En aangezien je toch wel een aantal uur op een dag slaapt is het dan fijn dat je op een matras kan liggen. Vooral voor zwangere dames, kinderen en oudere mensen.
Helaas lukte het niet meer om het te regelen voor we weggingen maar we hopen nog foto's toegestuurd te krijgen!

Onze laatste dienst was een avonddienst en "toevallig" bij de New Arrivals tent. Waar dus baby Seren met haar ouders en broertjes verblijft. Zo hadden we bijna de hele avond de tijd om afscheid te nemen van dit prachtige gezinnetje! En wat waren ze dankbaar! De kaartjes met picto's die ik steeds om mijn nek had hangen heb ik achtergelaten voor de twee kleine mannekes en echt nog goed (thanks Google translate) kunnen praten met de jonge ouders. "we vergeten niet wat je voor ons en onze kinderen hebt betekent" "en we hebben geen woorden om je te bedanken" Wat heb ik dan gedaan vroeg ik mezelf nog af... Gewoon... Ze behandeld als mens... Gelachen en gespeeld... Geknuffeld met de Kids...het lijkt zo gewoon, maar was zo bijzonder! "het mooiste kado wat jullie me konden geven... Was dat ik jullie prachtige dochter in mijn armen mocht houden!" Sjoekran!