Dag 1

De eerste dag zit er bijna op. Vanmorgen werden we opgehaald door een griek die echt alleen maar Grieks praat. Hij bracht ons naar Moria, waar we eigenlijk alleen maar wachten mochten op die gezellige Hollandse dame. Vandaaruit naar een schattig restaurantje in panagouida (weet je nog Marion? Chocoladetaart!!!!!) waar we een bijpraatmoment hadden.
De maand januari alleen al bracht weer 1000 vluchtelingen naar Lesbos. En 1 van de taken van Eurorelief is voor die mensen een plek in het kamp zoeken. Een mega ondankbare taak want als je al met drie families in een isobox van 4x4 woont dan ben je echt niet blij als er nog een familie bij komt...
En daar kregen we vandaag ook een aantal keren mee te maken. Mensen verhuizen of een plekje zoeken voor ze. Wat voelde ik me machteloos toen we bij 6 volwassen mannen gingen vertellen dat er nog een man bij kwam in hun tent. De boosheid en wanhoop die er naar voren kwam... De vragen... Ik gaf antwoord maar wist ook dat ik geen oplossing had en ook maar "gewoon" een vrijwilliger was. En vertelde dat dan ook... Een klein glimlachje en "ach, dat weet ik toch wel" maakte het eigenlijk nog schrijnender vond ik.
De dienst op het "infopoint" betekent dat je op een bepaald punt staat waar mensen naartoe kunnen komen voor hulp. En dan eigenlijk vooral praktische hulp. Zo ben ik gaan kijken bij een isobox waar kit nodig was zodat hun dekens niet nat werden en hielp spullen verhuizen naar de gate (poort vh kamp) en nog meer van dat soort "klusjes" tussendoor even heerlijk de tijd nemend om een lach op de kinder gezichtjes te toveren. Met als afsluiting een kopje thee (zo donker dat er echt suiker in moest om het weg te kunnen krijgen) bij een familie met mama 1 & mama 2. De trotse papa kwam ook nog heel even om het hoekje kijken. 9 kinderen in totaal. Trouwens de familie die mocht verhuizen bestond uit 1 papa en 3 mama's. Alleen daarom ben ik al blij dat ik in Nederland woon ;)